Het koren zonlicht
streelt de hoge grassen
de platgelopen waaier
mijn aarden stoel
dertig meter boven vloed
zit ik op vogelen muur
ebt de zon zo rap
en is seconde vliegend uur
tientallen speelgoedbootjes
bespelen als de meeuwen
het wenden van de wind
en de zee een weerzien
met binnen in mij kind
mijn hele panorama
een zeelijn vol verhalen
die in water steenruis lied
met de winden fluisteren
en mij dompelen in een weten
dichter bij dichter kan haast niet
(op de White Cliffs bij Kingsdown)
http://ontginner.wordpress.com/ 