leunend tegen hete wind

woordloos spreekt
de boom verlatenheid
leunend tegen hete wind
en zand uit de woestijn

zijn kroon is in
verdrogen kaalgeschoren
tot het laatste leven
in een dorp dat niet mag zijn

muren dwars gebarsten
in generatieslang bestaan
kapotte daken fluisteren
nachts hun troosteloos vergaan

zand rukt op met lange duinen
in vorm en kleur leggen
nieuwe droogtetuinen het leven
en de mensen naast zich neer

wil melker
19/05/2010
www.wilmlekrrafels.deds.nl