nog piekt de pijn

je rolde weg
na jarenlang het zicht
gedomineerd te hebben

bergafwaarts
in een wolk van steen
en gruis het stof vooruit

om later naamloos
weer het dal te vullen tussen
andere tekenen des tijd

jouw tand ontbreekt
zodat de bergkam 
slissend stormen preekt

nog piekt de pijn
als lage wolken poetsen
erosie kent alleen het samenzijn

wil melker
30/09/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl