De sneeuwvlokken dwarrelen naar beneden,
de lucht is donker en grijs,
en de slootjes zijn bedekt met een laagje ijs.

Van deze dag moet je genieten,
eindelijk dan een beetje sneeuw
en tijd voor een stamppot bieten.

In het bos is het rustig en stil,
hier en daar een vogel die doet wat hij wil.
Enkele paardjes staan nog in de wei bij een hekje,
ze willen toch ook zo graag een warm plekje.

Het bospad is bedekt met een wit sneeuw tapijt.
De wind is guur en koud,
het is net of het je de adem afsnijdt.
Op het pad met al die sneeuw,
is het net of je loopt op fluweel.

Zachtjes ga je voort,
geen mens die je hoort.
En de stilte van het bos met de krakende bomen,
daar zul je elke keer weer terug willen komen.
Om de rust te vinden en waar je je niet op hoeft te winden.
Geen auto's die je opjagen
of mensen die constant maar klagen.

Stilletjes loop je terug over het bospad met sneeuw en langs slootjes met ijs.
Naar huis
snakkend naar een warme kop melk met anijs,
met in gedachten om morgen weer terug te komen
en opnieuw over het fluwelen bospad te lopen.