de wind bracht klanken voort
alsof haar vingers zacht
een harp streelden
bedaard maar ook weer glanzend
als was 't een oude vrouw
betoverd in een fee
zo zacht ontroerend
haar golven dragend naar de verte
en in stilte
een plechtig echo achterlieten
en hun klanken samen verder trokken
een nooit verlaten wereld in