ik koester hem al lange tijd
mijn twee dimensionale alter ik
mijn wijze partner in zijn platte vorm
verdubbeling van mijn bestaan

hij praat niet tegen mij
en ik versta zijn woorden goed
ik zie alleen zijn blik
die mij aandachtig volgt

hij gaat waar ik mijn stappen zet
en plaatst zich aan mijn voeten
soms voor en dan weer achter mij
op loopt op eigen wijze met me mee

mijn blik valt op hem neer en zie
hoe mijn gedachten hem bereiken
en hij zijn oordeel geeft
onverstaanbaar en toch ook begrijpelijk

vandaag was hij er weer
zoals hij altijd is
wanneer de zon zich presenteert
en hem aan mij in licht verbindt