Als donderslag bij heldere hemel.
Verduistert het beeld jouw uitstraling.
De warmte wordt verborgen in afstand.
Op mijn huid rest een kille verbazing.

Jouw weerzien straalt als een corona.
Een kou wat je voelt maar niet ziet.
Maar jouw warme expressie volstaat.
Met de opklaring in het verschiet.

Zonder woorden een natuurverschijnsel.
Zo bewonder ik jou bij het terugkeren.
Maar het blijft een wet van de natuur.
Zo blijf ik op het fenomeen visualiseren.