Ik zet mijn voeten in het zand
het voelt nog lauw en zacht,
de zon heeft ook haar taak vandaag
uitbundig weer volbracht.

De dag aan zee stond vast garant
voor ijs, patat, plezier
te zien aan ‘t spoor wat achterbleef,
ondankbaar, na vertier.

Maar nu galmt stilte op het strand,
er klinkt geen lach, geen schreeuw.
Waar de muziek is weggeëbd,
krijst enkel nog een meeuw.

Ik loop loom naar de waterkant
en voel de koele stroom.
Het speelt wat met mijn grote teen,
spoelt mijn gedachten schoon

De zon zet niet mijn huid in brand,
maar kleurt de lucht, heel puur.
Zie, aan de horizon verzinkt
een rode bal van vuur.

Ik voel jouw handen in mijn hand,
we staren samen naar
dit prachtig schouwspel der natuur;
Verdrinkend… in elkaar.

©irma12013 www.knipoog.nu