Bevroren tranen.
Verstikt gevoel.
-
Dagelijks passeerden we vele mensen.
Lege ogen keken ons aan,
maar niemand zag ons staan.
-
De duivel had hen in zijn macht.
Waanzin en wapens versterkten hun kracht.
Radeloos hebben wij stilletjes gebeden en gesmeekt.
Ik heb Auschwitz overleefd.
-
Nu rest mij om de rest van mijn leven
dat wat niet te bevatten is
toch een plaatsje te geven.
Want ik moet de stilte in mij zien te doorbreken,
zodat ook mijn tranen ooit weer stromen.
-
Ik herinner ze mij allemaal.
Iedere stap, die ze naast mij hebben gelopen.
Alleen ben ik onder het prikkeldraad doorgekropen
en ben ik, zonder om te kijken, hard weggelopen.
-
Een levenslange strijd tegemoet.
---
© Ingrid van der Weegen.
Reacties
Geen dag, geen uur, geen minuut, geen seconde.