Lauwertakten onze komst
we regelden afganisthan
bliezen rotsen op
egaliteit kreeg geen gelijk
we moesten ons verschansen
bunkerden een plaats de vijand
bleek onzichtbaar maar paraat
wij wilden vrede dragen
ze lauwertakten onze komst
maar hadden zo hun eigen vragen
de opbouw is weer weggeschoten
babylonisch in begrip
samen is daar nooit genoten
de stenen neem ik mee
met stukjes van een gouden koran
uit een opgedroogde zee
begrijp de weemoed in gezang
zie hoe donkere ogen kijken en
krijgsheren zich mateloos verrijken
maar ik zou willen blijven
jij gaf mij de hand en
sprak ik ben je vriend orhan
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 16-04-2007
wanadoo.nl
