Afscheid Dien.
Ik zag haar voor het eerst op haar elfde jaar’n leuke griet met gitzwart haar.
Ik zag haar opgroeien tot een gezonde meid voor zorgen of verdriet was nog geen tijd.
Ik zag haar worden een jonge vrouw
die heel goed wist wat ze wou.
Ik zag haar geluk bij de geboorte van haar eerste kind een geluk waar je geen woorden voor vindt.
Ik zag een gezin degelijk en trouw de geboorte van de tweede kwam al gauw.
Ik zag een geluk wreed worden verstoord haar trof een hersenbloeding ongehoord.
Ik zag haar herstellen na een moeilijke tijd wat heb ik haar toen om haar moed benijd.
Ik zag voorbij gaan gelukkige jaren niets duidde op nog meer gevaren.
Ik zag haar tranen, twijfel en verdriet
zij had die ziekte, de uitslagen logen niet.
Ik zag haar strijden, ziek en ellendig ziekenhuizen bezocht ze bestendig.
Ik zag artsen strijden voor haar leven alles onderging ze, vol moed en gedreven.
Ik zag haar, verbijtend haar pijn ze wilde nog zo graag een goede gastvrouw zijn.
Ik zag dat ze verloor haar strijd er was nog maar zo weinig tijd.
Ik zag haar bij haar laatste moment zo een verdriet heb ik nog nooit gekend.
Ik zag je brengen, naar je laatste halte de wereld heeft nu een heel andere gestalte.
42 jaar mocht je niet meer worden,
waar je nu bent blijft verborgen,
we zullen je nooit meer zien,
dat doet pijn, ontzettende pijn Dien.
- U bevindt zich hier:
-
Start
-
Categorieen
-
Overlijden
- Afscheid