Welkom
kom binnen
en laat iets van je vreugde.
Waag je stap
langs de planken,
tussen de modderige graven
voorbij de jonge zerk.

Kom lands de verkoolde bomen
de dichter licht ze niet meer op,
voorbij de vergeten ouders.
De zerken zijn verzonken
hun inwoners houden het niet meer.

Hierlangs, naar achter
daar schuil ik.

Ooit waren er reuzen en draken,
nu komen enkel
de rouwenden en de priesters zwart.

Welkom,
rust en slaap
tussen knobbels en de knoken.

Geraard van Heusden