De super heeft weer hazen in de schappen.
Het vergt dan ook geen brein van een genie
de reden van dat tafereel te snappen:
't wordt lente (zegt ook het KNMI)

Hier vieren we met sloten poëzie,
ik hobbel mee, dicht liefst mijn flauwe grappen.
Zie winkelwagens vol met euforie-
wat let me de stellage om te trappen.

Ostara, laat mijn witte wollen deken,
Mijn kil skelet, laat mijn gelaat verstard;
mijn grauw, mijn nacht, het land waaraan ik part
noch deel wil maar waar jij ondanks mijn smeken
zal maken dat de zon weer door zal breken-
en de spanning, en de stilte, en mijn hart.