Elke dag in mijn bed
Elke avond als ik denk aan school
Dan beginnen die tranen weer te prikken
Het is niet te vermijden
Elke avond krijg ik spuugneigingen als ik weet dat ik terug moet

Het is als een straf, waarom word ik gestraft?
Ik denk vaak over zelfmoord.
Maar dat ben jij niet waard, dat zou je alleen maar leuk vinden

Ik hoop dat je meemaakt wat je me hebt aangedaan
Dat je voelt wat ik voel
De pijn in mijn hart
En telkens weer de vraag: Waarom mij?

Ik ben niet zoals jou,
niet een kopie van jou
niet zoals je vriendinnen, je dushi's zoals je ze noemt
Het enige wat jullie doen, is roddelen

Wat is dat voor vriendschap?
Huil jij ook in je bed?
s' Avonds, als je alleen bent?

Ik zou je mijn gevoel graag willen laten zien.
Maar het enige wat je zou doen is lachen.

Lachen, mij uitlachen.
Maar wacht maar af, wie het zich het verst schopt in het leven.
En wacht maar af, wacht maar af.
Dat ben ik.

Over 10 jaar ben je niet meer zo mooi, dan begin je af te takelen.
En dan denk je aan de tijd, aan de tijd dat je nooit wat hebt gedaan met je leven.
Want nu, nu wilt niemand je meer.
En ik wens het je toe, hoe vals het ook klinkt.
Ik wens dat je eraan kapot gaat.