Er staat (c)opyright op de gedichten van Klapwijk -van der Wal - Rita U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn


Waarom, waarom doen jullie dit iemand aan?
Waarom geven jullie mijn kind het gevoel : jij mag niet bestaan!
Waarom pesten jullie hem toch, iedere dag weer?
Waarom pesten, jennen, negeren, keer op keer?

Hebben jullie het dan helemaal niet door,
dat zoiets zijn en mijn ziel dwars doorboort?
Hebben jullie dan geen idee van de pijn en het verdriet,
dat jullie hem aandoen, zien jullie dat dan niet?

Iedere dag kijk ik naar hem uit
en soms komt hij thuis en schreeuwt hij luid :
"Mam, ik kan niet meer, ik wil niet meer!"
Mijn hart huilt dan mee, keer op keer.

Waarom, waarom doen jullie dit toch?
Ik begrijp het niet, zeg het me dan toch!
Ja, ook jullie die niet pesten, maar ook niets doen,
ook jullie zijn mede verantwoordelijk in je niets doen!

Langzaam kwijnt mijn kind weg.
Z'n spontaniteit, z'n levenslust, hoor je wat ik zeg?
Wat blijft er dan nog over van zijn zelfvertrouwen,
als jullie constant z'n leven verbouwen.

Ik smeek jullie, uit het diepst van mijn hart,
dat gekweld wordt door machteloosheid en smart.
Alsjeblieft, laat m'n kind voortaan met rust.
Geef hem terug, zijn oude levenslust.

Ik smeek jullie het nog een keer!
Stop er toch mee, je doet zoveel mensen zeer!
Is er in deze wereld dan nog niet genoeg verdriet?
Of zijn jullie zo afgestompt, dat je dat niet eens meer ziet?

Iedereen maakt zich druk over mensenrechten,
maar ondertussen moet mijn kind voor zijn leven vechten!
Ik snap hier echt geen snars meer van.
Jullie wel? Vertel het me dan!

Dit schrijven is bedoeld voor jullie allemaal.
Let op elkaar, zorg voor elkaar, hoe erg je ook van iemand baalt.
Verdraag elkaar, accepteer de ander zoals hij is!
Kun je dat niet? Weet dan, er is met JOU iets vreselijk mis!

Dan word jij misschien verantwoordelijk
voor het vernietigen van een mensenleven
en zal misschien zijn of haar bloed aan jouw handen kleven.
Misschien denk je nu ; "mens overdrijf het toch niet."
Toch, geloof me, is er in veel gezinnen daarom zoveel verdriet.

Nogmaals smeek ik jullie allemaal, uit het diepst van mijn hart,
kom mijn kind tegemoet, stop ermee, heel zijn smart.
Zodat hij niet verder beschadigd wordt.
Verdraag en accepteer elkaar, het leven is maar zo kort!

Een verdrietige moeder.