Ik kan hem al van verre zien
Nu loop ik er omheen misschien
Ik merk al, ik vergis me

Hij is te zwaar, te stram, te ien
Mijn huizenhoge grien masjien
Hij is een mega nisme.

Mij gooide hij, te sterk, te groot
Al zeven keren in een sloot
Hier lig ik weer eens, vis me

Eruit, alweer, toe, pak mijn poot
Dan kan ik voort met mijn gekloot
En met mijn mega nisme.