Een stil verbond is gesloten.
Witte schuimkoppen en gierende wind spelen hun spel.
Nu de nacht invalt en ik gespitst meedein op het ritme,
bid ik tot de grootste kracht die denkbaar is.
-
Gun ons een nieuwe dag,
schreeuw ik in het natuurgedruis.
Waarna ik in stilte eenieder herdenk,
die ooit het leven heeft gelaten in de nacht van toen.
Een nacht waarin zelfs geen ruimte was voor een laatste gebed,
en waarna velen voor hen hebben gebeden.
-
Waterkeringen sluiten nu hun deuren.
Iets wat toen ondenkbaar was.
Ik dank u, vele gebeden zijn sindsdien gehoord.
-
Alleen niet die van hen,
zij die verrast werden door het stil verbond
wat die nacht door de elementen der natuur,
heimelijk is gesloten.
Voor hen, is er geen morgen meer, nooit meer.
---
Watersnoodramp 1953
www.ingridvanderweegen.nl
Reacties
Laten we hen die gestorven zijn blijven herdenken.