ALLERZIELEN

Ik weet het, mijn lief, je bent  daar  niet,
tussen het gras van de weide.
Toch sta ik hier met  een pot chrysanten
omdat ik je even groeten wou.

Ik weet nog, mijn lief, hoe het was,
de wind speelde met je as
en voerde je tot hoog in de bomen.
Ik keek je na,
mijn ogen droog,
mijn hart gebed in tranen.
In mij  zoveel verdriet
omdat we moesten scheiden.

Soms denk ik, in een stil moment,
dat ik je voel
dat je dicht bij me bent,
soms kom je in mijn dromen.

Weet jij het nu,  mijn lief,
is er een leven na dit leven?
Is er een hemel? Is er een God?
Wat is het doel?
Wat is het lot?
Gaan  wij elkaar  weer  tegenkomen?
Kun je mij  antwoord geven?
Ik zit zo vol met vragen…..

Ach, mijn lief, we zijn niet meer alleen,
er zijn mensen om ons heen.
Kijk hoe ze met gevoel
hun vele bloemen dragen.

De weide  wordt  tot  bloemtapijt.

Ik kijk toe, mijn ogen droog,
mijn hart gebed in tranen.
Straks, thuis,  zal ik deemoedig knielen
in  stille, stille  eenzaamheid…
voor jou en alle zielen.

Nu, mijn lief, reik ik jou
deze  pot chrysanten.
Omdat ik nog altijd van je hou!