Afscheid.

Zwijgend sta ik stil
op de plek waar het lawaai verstomd.
En luister
naar het stil gefluister
van de wind door 't dorre blad.
Als stil gebed mompel ik slechts wat.

Op het zachte verre ruisen van de zee
drijven dan al mijn gedachten mee.
Ik ruik haar geur en proef haar zout.
Op deze plek waar niemand komt
voldoe ik aan hun laatste wil.
Ik ril,
toch is het niet eens echt koud.

Voorzichtig neem ik het deksel van de pot
en zie wat overbleef van mijn twee vrienden
Vaak gepijnigd door veel spot
wat ze werkelijk niet verdienden.

Vol eerbied geef ik beiden nu de vrijheid terug.
De wind neemt deze taak dan van mij over.
Dan plots draait de wind heel vlug
en alsof dit het echte afscheid was
verdwijn ik even in een wolk van as.

www.tuinvlinder.nl
gedichten van Hilde