Mijn goede vrind, mijn beste Sint,
Onlangs weer eens opgeschrikt
door beelden van geweld –
massa’s mensen door een oorlog
of door ziekte neergeveld,
kindjes, huilend van ellende
niemand die er op hen let,
die het zelf maar moeten redden,
gaan met lege maag naar bed –
doe ik, Sint, ‘n beroep op u,
het is mij heel veel waard:
kunt u niet zorgen dat uw boot
dit jaar hún kant op vaart?
Het plan vind ik zo gek nog niet:
u neemt dan op uw vlucht
meteen die Zwarte-Piet-discussie
in ons land mooi uit de lucht.
Men zal híer wellicht schrikken
van zo’n onverwachte twist;
men heeft lang op de wal gewacht
en toch… de boot gemist.
Maar als men even nadenkt
en weer weet waar ‘t over gaat…
dan is hier immers iedereen
alleen maar bij gebaat?!
©irma2014
www.knipoog.nu
