Voorbij de helse pijnen zijn voorbij

Achteloos in niemandsland, maar wie herinnert mij

Ooit aan het aardse leed gebonden

Maar nog niet vrij van de wereldse zonden

Wie ziet mij

Ik lig onder deze kei

Nog meer verlaten dan voorheen

In de leegte is waar ik verdween

Was deze uitweg de juiste beslissing

Of maakte ik een fatale vergissing

Geen weg terug meer

Deze beslissing neem je één keer

Het leven na de dood

Legt mijn hele wezen bloot

Ik kijk van boven neer

Ik zie mijn geliefden, een scheut door mijn hart doet zeer

Hij was gewoon blind

Zegt mijn verdrietige kind

Door zijn lijden

Wou hij alleen zichzelf bevrijden

Hij zag niet hoeveel wij van hem hielden

Hoe vaak we zorgzaam bij hem neer knielden

Nu ben ik hem voor altijd kwijt

En wordt elke dag voor mij een eindeloze strijd

Mocht ik nog één keer zijn hand vast pakken

Kon ik als kind zijn uitzichtloosheid uitvlakken

Zeg dit niet, ik kan niet terug

Misschien besliste ik in deze opwelling te vlug

Waarom zie ik dit allemaal in mijn leven na de dood

Het leven was toch als verdord brood

Zie het verdriet van mijn vrouw

Waren mijn ogen dan zo grauw

Haar tranen vallen op de droge grond

Zich afvragend waarom ik niet meer voor haar stond

Wat heeft ze verkeerd gedaan

Hoe kon ze me zomaar laten gaan

Aan haar schuldgevoelens gaat ze kapot 

Dit was nog het enige uitweg, het uiteindelijke lot

Zien ze niet dat ik ze wou ontlasten

Maar in mijn kortzichtigheid heb ik ze laten barsten

Waarom wordt me dit getoond

De waarheid heeft echt niet in mijn leven getroond

Na mijn dood kan ik niks meer recht zetten

Ik zie alleen de pijn, dat ik nooit op die dingen heb zitten letten

Maar zie, de dalen en het falen

Waar zij me telkens uit moesten halen

De inrichtingen waar ze mij heen moesten brengen

Hoe konden we goede periodes iets verlengen

Iedereen wees mij toch na

Het was een teleurstelling de weg die ik ging

De moeilijkste periode die als donkere wolk boven ons hing

Ik had toch alle recht

Ik was niet bestand tegen dit gevecht

…….

Of

…….

Als er toch een andere weg was

Ik de lichtpuntjes vaker in mijn ogen las

Waarom was ik zo verblind dat ik jullie niet meer zag

Waarom zei mijn geest door deze zorgen zo snel gedag

Ik zie de pijn die ik jullie niet wou geven

Mijn droom was om gelukkig met jullie te leven

Maar ik vergat dat jullie me namen zoals ik was

Ondanks dat ik nooit van deze ziekte genas

Ik zag niet meer de liefde die jullie gaven

Intussen begon ik me steeds verde in me problemen te begraven

Ik val perplex op mijn knieën

Mijn hart breekt in drieën

Hoe heb ik zover kunnen komen

Waarom liet ik me leiden door me zwarte dromen

Ik wil weer naar jullie terug

Alstublieft is er van het dodenrijk naar het leven een brug

Ik heb zo’n spijt van deze daad

Ik smeek je het is toch niet te laat

Ik wist echt niet dat ik ze zoveel pijn zou doen

Begrijp me ik zag echt geen andere keuze toen

Het spijt me zo!

De deur slaat dicht

Nooit meer daglicht

Tijd is niet terug te keren

Helaas van deze fout kun jij niks meer leren