heeft zich ontbloot
ik kan de handen
niet grijpen van de
spoken die langs me drijven
op klaarlichte dag
zie ik hun lach in
het witst van gezicht
geen zon kan meer
hun ogen doven zij brengen
vergeten angsten in mij boven
ik wil ze vatten
voordat hun tentakels
mijn levenskrachten jatten
een koude hand heeft
zich ontbloot en werpt de
handschoen maar ik wil niet dood
wil melker
24/02/2009
