Op het scheidingsvlak van het schijnen
verliest het donker zich in de straal
verliest het licht zijn glans en
voel ik de pijn van nog-niet-helemaal
 
De verte is mij onzichtbaar
maar de verte schouwt mijn zijn
en waar ik mij dacht vrij te weten
doet toch ieder afscheid pijn
 
Met één voet aan hout gespijkerd
wil de ander nog marcheren
maar het licht roept mij te geven
mijn dimensies aan de verte en aan jou
De waarheid op het grensvlak breekt
open, dat Hij bloedt en van ons houdt