's nachts praten we de hele wereld bij elkaar.
Dan omkaderen we haar,

 trekken een hoop spingeweven lijntjes
en zo nu en dan een weloverwogen punt
en dan lacht ze ons soms uit…
vanuit haar veel te kleine kader,
lachen we zenuwachtig mee
tot we er zelf van beginnen te blozen
want stiekem waren we nog lang niet
klaar met kleuren