Wees niet bang
als wat onomvatbaar
je stilte verstoort
omringende krachten
je takken roert
wilde vlagen plukken aan
bladermantel en bast
naaktheid naakt en
je in nevelen tast
De wortels die jou dragen
hechten in wat rest
van vergane seizoenen
doorgronden je eigen
verleden van afscheid
bloesem en groei en
winden warmte water
Neemt hij je mee
door stormslag droogte vorst
sloeg hij ankers
in eeuwigheid en aarde
belofte van balans
de naaktheid weer bekleed
te vertrouwen waarde
verleden is brandstof
voor nu en later
