Met mijn vader, in nette kleding, langst de lijn.
Probeerden we, iedere zondag, trouwe supporters te zijn.
Uren napraten in de kantine. Over dat ene schot van rechts.
-
Geen uitgebalanceerde voetbalschoenen.
Geen entourage van miljoenen.
Dit was de tijd van toen.
-
We steunden ons team te volle trouw.
We brulden ze inspirerend toe.
Terugkijkend, wat was het leven fijn.
Miljoenen zou ik over hebben,
om nog één keer daar te zijn.
-
Terug naar eenvoud.
Zonder beveiliging een stadion in.
Grenzeloos genieten van sport in het moment.
Dit is ‘de glorie’ van het verleden.
Dit is het gevoel van toen.
Dit mis ik in het heden.
Gewoon die ouwe voetbalschoen.
----
Ingrid van der Weegen.
( Uit dichtbundel Levensmomenten)
