Het is even niets
De hemel is ten einde
En wolken schuiven als panelen.
En zonder zon, dan zie ik niets.
Ik ben je dankbaar dat ik kan stralen.
Niet dat ik jou dit moet verhalen
Of dat ik schuldig ben naar jou.
Het is het leven waar ik van houd.
En dit is even leven.
Een zicht,
Een beeld gegeven.
Zwart zijn de bomen,
In het gouden licht.
Zacht zie ik lijnen
In mijn tijdsgewricht.
