ze bogen niet onopgemerkt
de levenskrommen
getooid met  scherp gepiekte randextremen

oude peuken braken
essentiële levens  in nagelaten uitdrukkend
uit de as herrees slechts de kans
op meer ongewenste loten

voor en na liep alles door
terwijl frivool betraande protestformules
langzaam werden weggevreten
door destijds lange tanden

pijn vervaagt, als oude foto’s
geelt zacht uit antiek gekarteld sepia weg
wat blijft is goddank selectief geheugen
moois wordt onschatbaar mooier

een milde lach breekt oude gezichten open
zodat herinnering zich ten langen leste plooit
in vouwtjes bij doorweten ogen