Mijn innerlijke tijd
Mijn handelen lijkt te verdrinken in een oceaan
te verzakken in een moeras
mijn stuur, mijn verstand lijkt stuurloos
mijn binnenste is als een open gat geworden
De tijd van mijn innerlijk maakt een reis
O, hemel als het maar niet tijdloos is, deze reis
Mijn binnenste is als een open gat geworden
waar ik doorheen kan kijken
Ik kijk en zie al mijn plannen uiteen drijven als water, lucht en natte zand
Waar blijft de hand die het gat van achter dicht stopt
Is het mijn hand, is het Zijn hand,
zijn het onze handen bij elkaar
Ik lees, bedenk en bid en zoek
Het gevondene, de keuze, het plan, de rode levensdraad
lijkt als was en smelt uiteen en ik begin opnieuw en opnieuw
past het gevondene, de keuze toe
Het wordt als water, verzwolgen door de oceaan, elke golf wint
Pak de hulp vast en verwacht,
en zie wijsheid en handelen uiteenspatten als een luchtbel
alle bubbels verdwijnen als dauw, als vroege regen op een
verweerd leven om opnieuw
proberen te leven
Zullen de dauwdruppels verdrogen of verkwikken
voor mij lijkt het beide zijn werk te doen
