De tijd waar je nog geen weet van hebt
Alles waar je in hebt geleefd is schoon en gecontroleerd, en nog moet je hopen.
Je staat klaar met je vuilniszak, en dan:
de deur gaat automatisch voor je open.
Ja, ik was weer vrij man…
aan de overkant, de bushalte, ik kon er heen lopen,
met mijn verdiende geld kon ik een buskaartje kopen.
Je gaat harder lopen, je kijkt nog wel eenmaal achterom,
Het is als een projectiel angst in je schoenen,
oké toen was ik zo dom.
Nu komt je het tegemoet,
het wordt vast een schitterende tijd..
Maar eerst moet je dat ‘ja… nee… alstublieft… mag dit…? mag dat…?’ gevoel kwijt.