raak me niet aan vandaag
het doet alleen maar pijn

wat zeg ik nu
ik zou het niet eens voelen
zo verstrengeld met mijn pijn
dat niets me nog kan raken
zelfs jij kunt mijn smart niet dempen
laat staan begrijpen

maar als je het wel kon
liet ik je likken aan mijn lijf
stukken uit me bijten
mocht je me kussen
en in het heetste van het samenspel
kon je gemakkelijk in me glijden
ik zou je ontvangen dat weet je wel

maar ik zit verkrampt in het pijnlijk voelen
zo akelig dichtbij schiet het zijn pijlen
en weet me te raken als nooit voorheen

voor de spiegel staat een arme sukkelaar
ik die dacht stilaan te berusten
zie in het gelaat de krampen van de pijn
{{