‘t Was in de nacht
van Valentijn
dat de vliezen braken
jouw komst
ons deed ontwaken.
We hadden je zo vroeg
nog niet verwacht,
reden in de stilte
beschenen door de maan
naar waar je ‘t levenslicht
aanschouwen zou.
Pas aan het einde van
die lange dag,
de moed bijna verloren
werd jij, mijn Valentijn
intens gewenst
geboren.
