Zachte tonen
Avondstilte
Een klank van een gitaar
Een treurige melodie,
Kilte
Van verlies, eenzaamheid tegaar.
Windvlagen ruisen door de bomen
Ver van je lief’rijk hart,
Als tranen van verloren dromen
terug naar zorgen en smart.
Zonder jou, een troosteloos leven,
Waarom moest jij gaan
Voor mij een eindeloos streven
van eenzaamheid vergaan
Zoals wolken drijven in de luchten
gaat alles, als een mooie droom voorbij
Ik zou uit die wereld willen vluchten
laten verdriet, miserie,
weemoed onder mij.
Gevangen in een doolhof
Zie ik je steeds voor mij
Nog eens wil ik je wangen kussen
aan wie ik liefheb in mij.