Iedereen wil het worden, maar niemand wil het zijn he

Er borrelde een sonnetje op toen ik dit gedicht las. Misschien als kleine troost:

De jaren glijden langs met steeds meer vaart
als enige -de rest, lijkt, gaat steeds trager.
De levenskwaliteit wordt immer lager
terwijl reeds Hein, van veraf naar je staart.

De rugzak zwaarder steeds weer voor de drager
zo kijkende wordt weinig je bespaard
je spiegelbeeld oogt akelig bejaard
(na 't douchen is dat beeld gelukkig vager)

Maar kijk de jongelui toch steeds weer jachten
zo opgejaagd en opgefokt en bang
en aandachtsloos voor wat ze al volbrachtten.

Te druk om echt te leven, da's toch wrang!
Zo laat het leed van oud zijn zich verzachten
door wijsheid over werkelijk belang.