Ogen vol verdriet.....
Staren in het niets......er wordt ook niet gehoord.
Gevoeloos..............tranen inmiddels opgedroogd
omdat jij mij daar achterliet!
Steeds komen weer de vragen en gedachten.
Waarom ik....ik was toch een onschuldig kind.
Nee ik werd niet door jou bemind.
Wakker lig ik nu......alle nachten.
Ik probeer een verklaring te vinden.
Kon jij misschien geen liefde geven.
Was ik teveel in jouw leven.
Kwam het daardoor dat je mij niet beminde?
Ik leef nu,steeds met doffe niets ziende ogen.
Getergd......terug getrokken en vernederd.
Zo overleef ik in mijn eigen wereld.
Ja omdat jouw ogen zo logen!
© Starlady 23-2-2007
