Je bent je ouders kwijt
verloren
vind je het dan niet erg
dat je schoonouders
al zoveel langer leven
en nu hun 65ste huwelijksverjaardag vieren

Je hield veel van je papa
je hield veel van je mama
daar zal nooit
twijfel over bestaan

menig veel tranen
heb je gelaten
ben je dan ergens niet boos
dat jij juist hen
zo vroeg moest afgeven

Heerst er geen woede in je
omdat je man zijn ouders
zo oud mogen worden
en de jouwe zo vroeg zijn gegaan

ik denk
diep van binnen in je hart
heerst er toch iets van pijn
maar je houdt je sterk
omdat het nu niet anders kan zijn

maar een nieuwe start
heb je gemaakt
met je broers en zussen
en nog andere familieleden

want hoe dan ook
moet je verder
niet kijkend naar het verleden
zonder ouders om je heen …
moet je het nu redden
moet je verder doen
in het heden

*over mama: haar papa is heel vroeg gestorven en haar mama vorig jaar ... en gisteren was ik een gedicht voor op het kaartje van mijn andere oma en opa's huwelijksverjaardag te vieren en opeens vroeg ik mij af of mama ergens geen kwaadheid voelde, omdat haar ouders geen huwelijksverjaardag meer mogen vieren ...*