Ik ben verdrietig en boos,
Ik voel me soms zo machteloos.
het is zo erg dat je bijna niks meer zegt,
Ik voel me dan zo slecht.
Morgen is het je verjaardag,
wat leuk zou moeten zijn, is voor mij een baaldag.
Je beseft niet eens wat er gebeurt
en mijn hartje, dat scheurt en scheurt en scheurt.
Verdorie, waarom moet mij dat overkomen?
Waarom kunnen wij niet gewoon thuis bij je langskomen?
Zoals vroeger, met een stuk zelfgebakken taart
en een megagrote verjaardagskaart.
Ik zou je zoveel willen geven , 
geen cadeau's , maar een normaal leven.
Ik kan je enkel liefde schenken ,
en voor de rest niet te ver vooruitdenken.
Nu moet ik leven van dag tot dag , 
blij zijn dat ik je nog knuffelen mag
dat je er ondanks alles nog bent
ja, dat maakt me nog enigszins content.