nog pulserend van het brouwsel van vreugde
wie neemt het ook zo nauw met verworvenheden van weleer
ons eigen oordeel is aangekomen op de waarde van ons allen.
wat een geluk dat het al later is dan voorheen!
want omdat de geschiedenis zich niet laat schrijven door de kinderen
vooraleer zij hun ogen achter het glas lieten verrijken
is de waarheid, intoxicerend als altijd
de tombe van dit glas als een huls van ons eigen broederschap.