Weerzien
ze zou me afhalen van het station
het meisje met de grote hertenogen
en donkerbruine, bijna zwarte vlechten
er was alleen een grijze dame
ogen verzonken in de kreukels van haar huid
die haar doodshoofd nauwelijks verhulden
we zouden land en zee doorkruisen
ze stuurde mij vakantiekaarten
toont trots de kamers van haar kinderen
de kamer met het echtelijke bed
de muren licht als van een folterkelder
laat jullie avondmaal aan mij voorbijgaan
ik neem zo vlug ik kan de trein naar huis
- U bevindt zich hier:
-
Start
-
Categorieen
-
Vriendschap
- Weerzien
Reacties
Erica
een subtiel gedicht
met de heerlijke ondertoon
van heel gevaarlijk..
de suggestie is al bloedstollend..
waarvoor mijn dank
geniet een geladen weekend...
liefs,
wil