Moralist

Ik schrijf dit Gedicht bedoeld voor jou, mijn straaltje Zonneschijn.

die mijn dag steeds weer wat geluk en vrolijkheid verschaft!

Denkend aan jou, net zo sprankelend zal dit gedichtje nu zijn,

waarin pijn, onrust en verdriet voor eeuwig wordt afgeschaft

[---]

Woorden als hart, ziels of afscheid en dood,

zal je nu niet horen dit maal!

Integendeel, ik dicht nu over mijn rode Liefdesroos!

Ik laat je nu horen, veel lievere dichterstaal!

[---]

Vol dankbaarheid en blijdschap dicht ik dit vriendschapsgedicht,

voor haar die steeds weer dapper met mooie Dichterswoorden,

tot heel diep in het binnenste van mijn hart doorstraalde en boorde!

En dan met haar zonnestraaltje, steeds weer de gaatjes dicht!

[---]

Waar is de hart en zielenpijn dan gebleven, vraagt U?

Ssssstttt….met die donkere donderwolk, gestort in de Oceaan,

daar ligt het nu, niemand kan er meer aan!

Of heeft ze het mijn lastige buurman gegeven soms?

Wie vraagt daar aan mij zoveel lelijks en doms?

[---]

Nog eenmaal van deze vragen of woorden,

en ik schroef met de hulp van doodsgravers ook,

voor eeuwig een deksel op U kist!

Gij principeloze, en keiharde moralist!

auteur: Adrie©dat.9.11..07