In de staat van het zijn,
Onderdrukt de ratio het gevoel,
Met harde hand,
Maar het gevoel rebelleert,

De voeder van het verstand,
Blokkeert het denken en spreken,
En dit verandert in een eindeloos,
In zijn eigen staart happend waarom,

Is er iemand die de knoop doorhakt?
Zonder na te denken,
En het landschap bewandelt zonder angst?
Zonder te staren,

In de staat van het zijn,
Regeert het gevoel het verstand,
En laat dit floreren,
En eindeloos zegevieren.