VOGELVLUCHT

Vogels aan de strak blauwe lucht.
Soms glinsteend in de zon.
Dan wil ik meegaan met nun vlucht.
Ik vlieg mijn gevoel tegemoet, als het kon.
Toch komen ook de tranen daar boven.
Want het is een gedachte, een wens.
Om even de dromen te doven.
En als mens leven in de mens.

Ik zie dan al die verlaten wegen.
Waar ik altijd al wilde zijn.
Je komt er echt geen mens tegen.
Wel dieren, zoals het everzwijn.
De stilte geeft geluid aan je leven.
Een stilte die hoort bij de natuur.
Je ziet de dauw het licht geven
Dit is echt een mooi avontuur.

Ik zucht eens diep en loop.
Weer verder mijn leven in.
Gewoon verder waar ik was gebleven.

Klaas van Eijbergen