Tekenen van verval
nog niet aan stadse poorten
die trots nog
hangen aan scharnieren
maar waar roest
en rot
zijn intrede deed.

De wal reeds aangevreten
van scheurtjes
die tot barsten werden
gelijk de perkamenten huid
van een gemummificeerde god
die in driedelig grijs
als illusie overeind bleef.

De binnenstad onaangetast
blijft gonzen van bedrijvigheid
bedreigingen van buitenaf
bereiken die van binnen
ons volgzaam volk
onaangepast
aan een opnieuw beginnen.