Friesland

Ik kijk naar een schilderij

Mijn haren bewegen, waar het zopas stil hing

Weilanden zijn langer dan ogen kunnen vangen

De luchten raken bijna het groen

Emoties die het ijs smelten doen

De zon maakt spiegels in weilanden

Schaduwen van molens, van koeien

In het zwart

Beelden en Klanken

Ze raken mijn emoties zo hard

Ook klanken uit mensen hun mond

Is wat ik zopas naast de stilte vond

Een zingende taal, een pracht

Zo lief  en zo zacht

Ik kijk naar een bewegend schilderij

Genaamd: Friesland

Met zijn fluisterende natuur

Zijn eilanden zo puur

Het kan vriezen, het kan dooien

Maar Friesland, het kan niet mooier