echo's van wat ooit was
Wrange klanken
als een ontstemd instrument
zijn beeldende noten
uitgevlakt
de dagen zijn
kolkende voorstellingen
soms een rimpeling
of een lach
vaak de tranen
van splinters die pijnlijk
gerukt zijn uit je geest
een moment van helderheid
even iemand aanraakt
tot het doek valt
met ogen open
het einde aanschouwt
echoot het verleden
met wrange klanken