Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
 
de laatste waan
 
 
het windgedicht
over mijn vrind
stormt ook een
menselijk gezicht
 
ik dacht dat hij speelde
wat vlaagde en de
tijd vertraagde in
de luwte van toen
 
had met hem te doen
omdat hij zich
stuurloos liet gaan
duikend in de laatste waan
 
wilde de wereld zien
zijn krachten meten
zonder ankers en
limieten alles vergeten
 
liet zijn macht tot
orkaankracht vieren
maar verzoop in
gezwollen rivieren
 
kon hem niet bedaren tot zijn
stormpsychose was uitgewoed
platgespoten zond hij mij
een vrijwel windstille groet