Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
 
een mistig vergeten
 
 
ik streel je gezicht
pak wat donkere
schaduw erbij
anders weerkaatst
licht in je blik
 
juist daar
waar ik tast
jou zoek lijkt 
weten een vaag
en mistig vergeten
 
wij bewandelen
stukjes bekend
jij lacht met de
bloemen die jou
hebben herkend
 
nog schijnt
de zon in een
wereld voor samen 
toch somber jij
regen wat vaker
 
eens komt de dag
dat jij verbaasd
aan de spiegel vraagt
wie is nou de meneer
die achter mij staat
 

 

Reacties  

#2 Melker, Wil 03-12-2017 18:58
Erica...

dank je voor je compliment..
en we krijgen er allemaal op de een of andere manier mee te maken..

geniet een fijne avond..
liefs..wil
#1 Erica 03-12-2017 16:57
Goed gedicht over een nare ziekte. Het einde is hartverscheuren d.