kon ik je rug maar weer rechten
je ledematen beletten naar alle kanten uit te zwieren
de duistere plekken in je hoofd verlichten

het ongeneeslijke genezen
al wat aan je is verwelkt laten herbloeien
je schim zien wijken voor de vrouw van vroeger

de kus die ik je nooit kon geven
verstijft ook nu weer tot een handdruk
van ons beiden ben ik misschien de ziekste