Dichter langs Harderwijkse herinneringen

29 MEI 2006 - HARDERWIJK/ZWOLLE - De Zwolse dichter Bert Overbeek heeft een dichtbundel geschreven over zijn jeugdherinneringen aan Harderwijk. Het resultaat is een bundel die voor veel Harderwijkers herkenbare emoties en situaties oproept.

Poëet Bert Overbeek heeft een dichtbundel geschreven met zijn herinneringen over Harderwijk. De dichter voelt zich nog altijd zeer op zijn gemak op de Veluwe. Foto ARCHIEF BERT OVERBEEK
‘Waar ooit loof en zee’, heet de bundel. Met als ondertitel ‘Harderwijk in de sixties en seventies’. De gedichten dragen titels als ‘Storm op het zeepad’, ‘IJspret bij de stadsmuur’, en ‘Tussen stadsdennen en tweelingstad’.

Bert Overbeek, geboren 1959, woonde tussen 1967 en 1976 in Harderwijk en tussen 1977 en 1979 in Nunspeet. Zijn herinneringen aan Harderwijk zijn zoet. Nog altijd als hij in Harderwijk is overvalt hem een positief gevoel. ‘Hier raak ik de tijd kwijt. In Harderwijk verdwaal ik en heb ik geen zorgen.’

Dat mag op zichzelf een wonder heten, want alhoewel Bert vrolijk overkomt, is hij ook een piekeraar. Als kind nog niet zo erg. Toen las hij woordenboeken. ‘Ik hield van woorden. Mijn hoofd zat altijd vol woorden. Ik moet een heel raar kind zijn geweest, die woorden gebruikte als preambule. Op de radio had ik bij Langs de Lijn het woord ‘dubieus’ gehoord. Een dubieus doelpunt. Ik dacht dat het hetzelfde betekende als ‘fabuleus’. Toen we bij snackbar Capri aan het PC Hooftplein gingen eten en mijn moeder vroeg hoe het smaakte, zei ik: dubieus.’

Christen

Overbeek, in het dagelijks leven bedrijfsadviseur, is een beetje een zoeker, een filosoof. Jarenlang dwaalde hij door en in de wereldgodsdiensten, op zoek naar de ware boodschap. Hij studeerde Hebreeuws en Grieks om de oude geschriften beter te begrijpen. ‘Ik ben heel fanatiek christen geweest, ik heb de talmud bestudeerd, heb het taoïsme omarmd. Als je je in religie verdiept moet je het goed doen, vind ik.’

De ultieme waarheid heeft Overbeek nog niet gevonden, alhoewel hij diepe bewondering heeft opgevat voor de oude Chinese wijsheden. Het legt het uit: ‘Het gezegde ‘Door te streven bereik je niks’, dat is toch verhelderend? Dat relativeert. Die Chinezen zijn lichter dan de christenen en islamieten. Als je de Chinese wijzen in het water gooit blijven ze drijven.’

Aan zijn speurtocht langs de godsdiensten heeft poëet Bert een nog grotere liefde voor taal overgehouden dan hij al had. Maar zijn tweede dichtbundel ‘Waar ooit loof en zee’ is niet zwaar. De gedichten zijn een feest der herkenning voor Harderwijkers. Ze zijn voor iedereen toegankelijk. Zoals het begin van het gedicht speeltuin, boulevard 1973:

de rode lollies draaiden euforisch

door de lucht. beneden in het zand

klonk de kleur van kinderspel. al

vroegt proefde de jeugd van dwalingen

en vrijheid aan de randmeerkant

Het gedicht visservrouwenrouw is wat zwaarder:

waar de golfslag slepend brak,

rouwden zwartgeklede vrouwen

de aangezichten strak

want geroepen had de zee

- beproeving voor het godsvertrouwen -

en de dood kwam met haar mee

Meer over Bert Overbeekis te vinden op de internetpagina www. bertoverbeek.nl of www. bertblog.nl.

Bron: De Stentor door HEMMY VAN REENEN