hoi lezers,

ik schrijf al 9 jaar gedichten en ik heb in de afgelopen 2 jaar 2 gedichten bundels uitgegeven zelfstandig en dit gedicht heb ik als eerst geschreven.


groetjes imme kersting
voor info Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. Uit pure angst voor morgen,

Stil staan maar toch door gaan je weg vervolgen
door je leven. Als moeizaam uit een put kruipen
als het weer eens fout is gegaan. Weer eens te vroeg
juichen voor iets dat niet mogelijk blijkt te zijn.
Even rusten en dan weer een poging wagen je
mede mensen juichen als je iets goed doet.
Maar jij weet het zonet nog niet of het waar is
wat men zegt. Weer geloven in jezelf lijkt makkelijk
maar dat valt vies tegen. Weer een dag voorbij straks
komt de volgende en die gaat ook voorbij. Soms
huilen bij iemand bij wie ik me veilig voel maar
hij kan dat op dat moment niet aan. En dan sta je er
weer alleen voor maar je gaat door. Om er maar wat
van te maken om verder te gaan dan waar je bent
geëindigd. En dan zeg je tegen een nieuwe dag goedendag om weer verder te gaan met jouw nieuwe dag. Maar wat is dat moeilijk als je van jezelf niet mag falen. Dan lig je te balen van is het goed gegaan vandaag. Heb ik niets verkeerds gezegd vandaag ik hoop het dan maar. Maar samen met je familie en vrienden en jezelf kom je er wel weer bovenop. Samen lachen, samen huilen en samen feesten. Het hoort er allemaal bij in deze grote boze wereld. Maar als je helemaal beter bent is hij (die grote boze wereld). Een goede wereld en niet boos meer want dan kun jij het aan alleen.